Jest ze mnę od wielu lat. A muszę wyznać tę wstydliwą prawdę, że nie zawsze traktowałam go dobrze. Mało tego, że rośnie w niewielkiej doniczce, na garstce ziemi, to jeszcze zdarzało mi się, miesiącami go nie podlewać. Nie jedną zimę spędził w piwnicy albo zapomniany, w jakimś kącie. Czasem podmarzał na balkonie. A on się wcale nie skarży i nie opuścił mnie, tylko co roku kwitnie i to jak pięknie. Nie znam rośliny tak odpornej na niedogodności losu i tak bezwarunkowo oddanej człowiekowi.
